شگردهای طنز پردازی در آثار عبید زاکانی

طنز یکی از جلوه های ادبی اطت که با بیانی کنایی و به تعری به رونمایی تضادها ناطازگاری ها و ناهنجاری ها در امور حاکم بر جامعه و رواب انسانی می پردازد . عبید زاکانی یکی از طنزپردازان ادبیات فارطی طده ی هشتم هجری اطت که آگاهانه و به ورت ج دی و حرفه ای به طرح کاطتی ها و ناراطتی های مشهود در لایه های مختلف اجتماع روزگار خود در آثاری منحصراً طنزآمیز پرداخته اطت . طنز او طنزی بیدار و تکان دهنده اطت چ دند لایه در معنا و هتاک و جسور در لفظ . کلامی با قدرت ایجاز و تاثیر بالا که در کم تری بسامدل لف ی بیشتری میزان معنا را القا می کند . طنزی آمیخته با هزل هجو و مطایبه که در کنج خانه نمانده بلکه به دربار مسجد میدان جنگ و هر جایی که ردی از آدمی پیدا شود راه می یابد . تو یف تضادها نقص ها کج روی ها و دروغ ها که قابل تعمیم برای هر زمان و موقعیتی مشابه عصر عبید اطت چ از آن جا که نگاه و رویکرد او به وقایع و اشخاص شخصی مغرضانه و کینه ور نیست . عبید در آثار خود از ابزار و شگرد های مختلفی برای طن زپردازی بهره برده اطت . مواردی از علم بیان معانی و بدیع مانند اطتعاره تشبیه کنایه ایجاز تضاد و ... از جمله فنون ادبی مورد توجه عبید هستند که در ای تحقی به ترتیر حروف الفبا ضم 32 روش طنزپردازی در آثار او مورد بحث و بررطی قرار گرفته اطت .